Εισαγωγή στους Οίκους

Σ' αυτό το άρθρο θα διαβάσεις τι εκφράζουν και με ποιο τρόπο προκύπτουν οι 12 οίκοι του ωροσκοπίου. Σκοπός του είναι να αποκαλύψει τη δομή που υπάρχει πίσω απ' το γενέθλιο χάρτη και ν' αναδείξει τον συνδετικό ιστό που ενώνει όλους τους οίκους σε μια ολότητα. Ο γενέθλιος χάρτης συνθέτεται από τρία διακριτά στοιχεία: τους πλανήτες, τα ζώδια και τους οίκους. Κάθε ένα από αυτά τα στοιχεία προσθέτει και μια διάσταση στην ερμηνεία του αστρολογικού χάρτη, απαντώντας σε μια διαφορετική κάθε φορά ερώτηση.

Οι πλανήτες συμβολίζουν καθαρές ενέργειες, ψυχολογικές ροπές, δυναμικές της προσωπικότητας και απαντούν στην ερώτηση «Τι;» - τι συμβαίνει, τι χρειάζεται ή απαιτείται. Έτσι για παράδειγμα ο Άρης διεκδικεί, η Αφροδίτη μοιράζεται, ο Ερμής επικοινωνεί, ο Κρόνος σταθεροποιεί - με άλλα λόγια οι πλανήτες περιγράφονται με ρήματα.

Τα ζώδια από την άλλη απαντούν στην ερώτηση «Πως;», δηλαδή με ποιο τρόπο εκφράζεται η ενέργεια των πλανητών. Ο Άρης στον Δίδυμο διεκδικεί Διδυμίσια, δηλαδή διεκδικεί με την λεκτική επικοινωνία ή με το να σκέφτεται διαφορετικές λύσεις για κάθε πρόβλημα και η Αφροδίτη στον Καρκίνο μοιράζεται σε συναισθηματικό επίπεδο προσφέροντας προστασία ή με το να στηρίζει συναισθηματικά κάποιον που έχει πρόβλημα.

Όμως μόνο με τα ζώδια και τους πλανήτες, έχουμε γενικές συμπεριφορές που δεν έχουν ανταπόκριση με τον κόσμο. Το πρόβλημα αυτό το λύνουν οι οίκοι του ωροσκοπίου που απαντούν στην ερώτηση «Πού;» - δηλαδή σε ποια σφαίρα της ζωής είναι περισσότερο πιθανό να εντοπίσουμε την κάθε συμπεριφορά.

Στο παράδειγμα μας ο Άρης στον Δίδυμο αν βρίσκεται στον 10ο οίκο θα κινητοποιείται στην καριέρα του για να βρίσκει διαφορετικές λύσεις (όποτε θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιον που εργάζεται ως ερευνητής), ενώ η Αφροδίτη στον Καρκίνο θα μπορούσε να βρίσκεται στον 11ο οίκο και ανήκει σε κάποιον που συστηματικά προσφέρει συναισθηματική στήριξη στους φίλους τους ή σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες (οπότε θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιον που εργάζεται ως κοινωνικός λειτουργός).

Με άλλα λόγια, χωρίς τους οίκους ένας γενέθλιος χάρτης δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν οδηγό συμπεριφοράς που στερείται προσανατολισμού ή, αν θέλουμε να μιλήσουμε σε ψυχολογικούς όρους, ένα μοτίβο συμπεριφοράς στο οποίο το άτομο δεν έχει δυνατότητα παρατήρησης, σκέψης ή επέμβασης.

Διαιρέσεις του χρόνου και του χώρου

Η λέξη ωροσκόπιο είναι σύνθετη και προκύπτει από το ουσιαστικό «η ώρα», που σημαίνει συγκεκριμένη χρονική στιγμή, και το αρχαίο ρήμα «σκοπώ» που σημαίνει εξετάζω ή παρατηρώ. Με αλλά λόγια το ωροσκόπιο κυριολεκτικά είναι ένας χάρτης που ορίζει μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στον χρόνο - μια πληροφορία εξαιρετικά χρήσιμη κατά την αρχαιότητα που δεν υπήρχαν όργανα μέτρησης του χρόνου.

Το πρώτο βήμα κατασκευής του ωροσκοπίου αποτέλεσε η διαίρεση του ουρανού στα δώδεκα ζώδια. Με αυτό το βήμα οι πρώτοι αστρονόμοι/αστρολόγοι (πριν την επιστημονική επανάσταση δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στους όρους αυτούς αφού οι περισσότεροι αστρονόμοι γνώριζαν και αστρολογία) κατάφεραν να σχεδιάσουν και να προβλέψουν τη μελλοντική θέση των πλανητών στον ουράνιο θόλο.

Όμως αν η αστρολογία ήταν να χρησιμοποιηθεί για κάθε άτομο ξεχωριστά, χρειαζόταν κάτι περισσότερο από αυτή τη γενική σχεδίαση - έπρεπε να βρεθεί ένα πλαίσιο αναφοράς μοναδικό για το κάθε άτομο που γεννιόταν σε ένα συγκεκριμένο σημείο της Γης σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Για να επιλύσουν αυτό το πρόβλημα έστρεψαν την προσοχή τους στη μοναδική αστρονομική κίνηση την οποία δεν είχαν εκμεταλλευτεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Πιο συγκεκριμένα, εκτός από την φαινομενική κίνηση του Ήλιου στον ουράνιο θόλο (ονομάζεται εκλειπτική) και των πλανητών γύρω από την Γη επί του μονοπατιού των ζωδιακών αστερισμών, υπάρχει και η ημερήσια περιστροφή της Γης γύρω από τον άξονα της. Πως όμως θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν αυτή την κίνηση;

Ως συνήθως η απλούστερη λύση είναι και η προτιμότερη. Διαίρεσαν την εικοσιτετράωρη περιστροφή της Γης σε επιμέρους τμήματα με βάση το χρόνο που χρειαζόταν ο Ήλιος να μετακινηθεί από τη θέση του στην ανατολή στο ζενίθ του μεσημέρι και έπειτα από το ζενίθ ως τη Δύση και έπειτα από ως την επόμενη ανατολή.

Τα τμήματα στα οποία διαιρέθηκε εκ νέου η ουράνια σφαίρα με βάση την περιστροφή της Γης πήραν αργότερα την γενική ονομασία «Οι Οίκοι». Έτσι, ενώ τα ζώδια προέκυψαν από την διαίρεση του ουράνιου μονοπατιού που ακολουθούν ο Ήλιος, η Σελήνη και οι υπόλοιποι πλανήτες, οι οίκοι είναι υποδιαιρέσεις που προκύπτουν από την περιστροφή της Γης γύρω από τον άξονα της.

Οι Γωνίες και το γεγονός της γέννησης

Χωρίς τη μορφή και τη δομή που προσφέρουν οι οίκοι οι αστρολόγοι δεν θα μπορούσαν να μιλήσουν για τη συμβολική τους σημασία πάνω στην Γη ή, πιο συγκεκριμένα, για τη συμβολική χροιά που αποκτούν οι πλανητικοί και ζωδιακοί συνδυασμοί για την προσωπικότητα του κάθε ατόμου. Γιατί δεν είναι παρά τη στιγμή της γέννησης που σχεδιάζονται (ή δημιουργούνται, για όσους προτιμούν αυτή την θεώρηση) οι γωνίες και οι οίκοι του ωροσκοπίου. Τη στιγμή της γέννησης το ουράνιο μοτίβο προσωποποιείται στην ανεξάρτητη προσωπικότητα που εισέρχεται στη σφαίρα της γήινης εμπειρίας.

Με τον όρο "Γωνίες του χάρτη" περιγράφονται τα τέσσερα σημαντικότερα σημεία του χάρτη: (1) ο Ωροσκόπος ή ανατέλλων σημείο ή ανατέλλουσα μοίρα (Ascendant, Ascending degree), (2) η Δύση ή δύουσα μοίρα (Descendant, Descending degree), (3) το Μεσουράνημα ή Ζενίθ (Midheaven ή στα λατινικά "Medium Coeli" που σημαίνει «Το μέσον του Ουρανού») και (4) το Ναδίρ (στα λατινικά "Imum Coeli" που σημαίνει «Το χαμηλό ή ναδίρ του Ουρανού»).

Σε αυτό το σημείο λίγη αστρονομία να βοηθήσει στην κατανόηση της καταγωγής του αστρολογικού προσανατολισμού. Ας υποθέσουμε πως ένας παρατηρητής στέκεται σε ένα σημείο της γης όπου μπορεί να παρατηρεί χωρίς εμπόδια τον ορίζοντα όπου και αν στρέψει το βλέμμα του. Κάθε στιγμή της ημέρας ένα ζωδιακός αστερισμός θα ανατέλλει στα ανατολικά και ο ακριβώς απέναντι του αστερισμός θα βρίσκεται στο αντιδιαμετρικό σημείο στα δυτικά.

Η μοίρα του ζωδίου που βρίσκεται προς την ανατολή μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή της παρατήρησης είναι ο ωροσκόπος και αντίστοιχα η αντιδιαμετρική μοίρα του ζωδίου που βρίσκεται προς την δύση είναι η δύουσα μοίρα. Αστρονομικά ο ωροσκόπος συμβολίζει το σημείο τομής της εκλειπτικής με τον ορίζοντα του παρατηρητή - είναι συνεπώς που το σημείο που από τη σκοπιά της παρατήρησής μας συναντιόνται ο Ουρανός και η Γη.

Αντίστοιχα κάθε στιγμή της ημέρας, ο παρατηρητής που στέκεται ακίνητος και παρατηρεί τον ουρανό, θα βλέπει ένα συγκεκριμένο ζωδιακό αστερισμό να βρίσκεται προς τον Βορρά, δηλαδή στην κορυφή της εκλειπτικής, σε σχέση πάντα με το σημείο παρατήρησης του. Η μοίρα του ζωδίου που βρίσκεται στην ευθεία παρατήρησης του είναι το Μεσουράνημα (MC) και η μοίρα του αντιδιαμετρικού ζωδίου που βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα παρατήρησης του συμβολίζει το Ναδίρ (IC).

Η ανατέλλουσα μοίρα (ωροσκόπος) και η δύουσα μοίρα σχηματίζουν τον Άξονα του ορίζοντα (horizon) ή τον Άξονα Ανατολής - Δύσης. Αντίστοιχα το Ζενίθ (MC) και το Ναδίρ (IC) σχηματίζουν τον Άξονα Βορρά - Νότου ή τον Άξονα του Μεσημβρινού (meridian). Αυτοί οι άξονες έχουν την ψυχολογική σημασία που έχουν και τα σημεία του ορίζοντα για έναν πραγματικό γεωγραφικό χάρτη: δίνουν την αίσθηση του προσανατολισμού στις βασικές εμπειρίες της ζωής.

Η τομή των δύο αυτών αξόνων διαιρούν το χάρτη σε τέσσερα Τεταρτημόρια και εξαιτίας της κλίσης του άξονα περιστροφής της Γης, είναι σπάνιο αυτά τα τέσσερα τεταρτημόρια να είναι ίσα σε μέγεθος. Πρακτικά το μέγεθος τους διαφέρει σε σχέση με το γεωγραφικό πλάτος και την εποχή της γέννησης.

Οι δώδεκα οίκοι με μια ματιά

Έχοντας δημιουργήσει τα τέσσερα θεμελιώδη σημεία προσανατολισμού σ' ένα χάρτη, το επόμενο βήμα είναι χωρίσουμε το κάθε τεταρτημόριο σε τρείς οίκους, ώστε να προκύψουν τελικά οι δώδεκα οίκοι. Αυτή η διαίρεση αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σημεία τριβής ανάμεσα στους αστρολόγους από καταβολής αυτής της αρχαίας τέχνης. Πρώτα απ' όλα γιατί να έχουμε 12 οίκους; Γιατί όχι περισσότερους; Γιατί όχι λιγότερους;

Καθώς οφείλουμε την αρχική επινόηση των δώδεκα οίκων στους Πυθαγόρειους φιλοσόφους, πρέπει να κατανοήσουμε την θέση που κατέχει αυτός ο αριθμός στη σχολή σκέψης τους. Σύμφωνα με τους Πυθαγόρειους η φύση όλων των πραγμάτων μπορεί να γίνει κατανοητή με όρους του ένα (μοναδικότητα), του δύο (πολικότητα), του τρία (τριπλότητα) και του τέσσερα (τετραπλότητα), όπου σ' αυτό το σύστημα ο κάθε αριθμός εκτός από αριθμητική άξια έχει και ποιοτική αξία, εκφράζει δηλαδή μια διαφορετική όψη της πραγματικότητας χωρίς να αναιρεί τις υπόλοιπες.

Μάλιστα το άθροισμα αυτών των τεσσάρων αριθμών 1+2+3+4=10 ονομάζεται τετρακτύς και αποτελεί τον πυρήνα της φιλοσοφία των Πυθαγόρειων φιλοσόφων.

Ο αστρολογικός χάρτης είναι μια ακριβής απεικόνιση της Πυθαγόρειας φιλοσοφικής σκέψης καθώς εκφράζει ταυτόχρονα και την μοναδικότητα ή ολότητα (όλος ο χάρτης), την πολικότητα (έξι ζεύγη αντίθετων ζωδίων - έξι ζώδια θετικά ή ενεργητικά και έξι αρνητικά ή παθητικά), τις τριπλότητες (δηλαδή η διαίρεση των ζωδίων σε τέσσερις ομάδες των τριών ζωδίων η καθεμιά, που ονομάζονται στοιχεία) και τις τετραπλότητες (δηλαδή την διαίρεση των ζωδίων σε τρεις ομάδες των τεσσάρων ζωδίων η καθεμιά, που ονομάζονται ποιότητες).Αυτομάτως το δώδεκα καθίσταται ένας ισορροπημένος αριθμός καθώς η πολικότητα εμφανίζεται έξι φορές, οι ποιότητες από τέσσερις φορές και τα στοιχεία από τρεις φορές το καθένα.

Η τετρακτύς εκτός από την διαίρεση του χάρτη σε οίκους χρησιμοποιείται και για την εξαγωγή των κύριων όψεων του χάρτη: όπου στο ένα (ολότητα) αποδίδεται η σύνοδος, στο δύο (πολικότητα) η αντίθεση, στο τρία (τριπλότητα) το τρίγωνο και στο τέσσερα (τετραπλότητα) το τετράγωνο.

Ολοκληρώνοντας αυτή την πρώτη γνωριμία με τους οίκους του ωροσκοπίου, ας κοιτάξουμε περιληπτικά τι σχέση αναπτύσσουμε με τον κόσμο σε καθέναν απ' αυτούς (για μια πιο αναλυτική περιγραφή των θεμάτων που συναντούμε σε κάθε οίκο δες εδώ).

Σ' αυτό το άρθρο θα διαβάσεις τι εκφράζουν και με ποιο τρόπο προκύπτουν οι 12 οίκοι του ωροσκοπίου. Σκοπός του είναι να αποκαλύψει τη δομή που υπάρχει πίσω απ' το γενέθλιο χάρτη και ν' αναδείξει τον συνδετικό ιστό που ενώνει όλους τους οίκους σε μια ολότητα.

Ο γενέθλιος χάρτης συνθέτεται από τρία διακριτά στοιχεία: τους πλανήτες, τα ζώδια και τους οίκους. Κάθε ένα από αυτά τα στοιχεία προσθέτει και μια διάσταση στην ερμηνεία του αστρολογικού χάρτη, απαντώντας σε μια διαφορετική κάθε φορά ερώτηση.

Οι πλανήτες συμβολίζουν καθαρές ενέργειες, ψυχολογικές ροπές, δυναμικές της προσωπικότητας και απαντούν στην ερώτηση «Τι;» - τι συμβαίνει, τι χρειάζεται ή απαιτείται. Έτσι για παράδειγμα ο Άρης διεκδικεί, η Αφροδίτη μοιράζεται, ο Ερμής επικοινωνεί, ο Κρόνος σταθεροποιεί - με άλλα λόγια οι πλανήτες περιγράφονται με ρήματα.

Τα ζώδια από την άλλη απαντούν στην ερώτηση «Πως;», δηλαδή με ποιο τρόπο εκφράζεται η ενέργεια των πλανητών. Ο Άρης στον Δίδυμο διεκδικεί Διδυμίσια, δηλαδή διεκδικεί με την λεκτική επικοινωνία ή με το να σκέφτεται διαφορετικές λύσεις για κάθε πρόβλημα και η Αφροδίτη στον Καρκίνο μοιράζεται σε συναισθηματικό επίπεδο προσφέροντας προστασία ή με το να στηρίζει συναισθηματικά κάποιον που έχει πρόβλημα.

Όμως μόνο με τα ζώδια και τους πλανήτες, έχουμε γενικές συμπεριφορές που δεν έχουν ανταπόκριση με τον κόσμο. Το πρόβλημα αυτό το λύνουν οι οίκοι του ωροσκοπίου που απαντούν στην ερώτηση «Πού;» - δηλαδή σε ποια σφαίρα της ζωής είναι περισσότερο πιθανό να εντοπίσουμε την κάθε συμπεριφορά.

Στο παράδειγμα μας ο Άρης στον Δίδυμο αν βρίσκεται στον 10ο οίκο θα κινητοποιείται στην καριέρα του για να βρίσκει διαφορετικές λύσεις (όποτε θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιον που εργάζεται ως ερευνητής), ενώ η Αφροδίτη στον Καρκίνο θα μπορούσε να βρίσκεται στον 11ο οίκο και ανήκει σε κάποιον που συστηματικά προσφέρει συναισθηματική στήριξη στους φίλους τους ή σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες (οπότε θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιον που εργάζεται ως κοινωνικός λειτουργός).

Με άλλα λόγια, χωρίς τους οίκους ένας γενέθλιος χάρτης δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν οδηγό συμπεριφοράς που στερείται προσανατολισμού ή, αν θέλουμε να μιλήσουμε σε ψυχολογικούς όρους, ένα μοτίβο συμπεριφοράς στο οποίο το άτομο δεν έχει δυνατότητα παρατήρησης, σκέψης ή επέμβασης.

Διαιρέσεις του χρόνου και του χώρου

Η λέξη ωροσκόπιο είναι σύνθετη και προκύπτει από το ουσιαστικό «η ώρα», που σημαίνει συγκεκριμένη χρονική στιγμή, και το αρχαίο ρήμα «σκοπώ» που σημαίνει εξετάζω ή παρατηρώ. Με αλλά λόγια το ωροσκόπιο κυριολεκτικά είναι ένας χάρτης που ορίζει μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στον χρόνο - μια πληροφορία εξαιρετικά χρήσιμη κατά την αρχαιότητα που δεν υπήρχαν όργανα μέτρησης του χρόνου.

Το πρώτο βήμα κατασκευής του ωροσκοπίου αποτέλεσε η διαίρεση του ουρανού στα δώδεκα ζώδια. Με αυτό το βήμα οι πρώτοι αστρονόμοι/αστρολόγοι (πριν την επιστημονική επανάσταση δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στους όρους αυτούς αφού οι περισσότεροι αστρονόμοι γνώριζαν και αστρολογία) κατάφεραν να σχεδιάσουν και να προβλέψουν τη μελλοντική θέση των πλανητών στον ουράνιο θόλο.

Όμως αν η αστρολογία ήταν να χρησιμοποιηθεί για κάθε άτομο ξεχωριστά, χρειαζόταν κάτι περισσότερο από αυτή τη γενική σχεδίαση - έπρεπε να βρεθεί ένα πλαίσιο αναφοράς μοναδικό για το κάθε άτομο που γεννιόταν σε ένα συγκεκριμένο σημείο της Γης σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Για να επιλύσουν αυτό το πρόβλημα έστρεψαν την προσοχή τους στη μοναδική αστρονομική κίνηση την οποία δεν είχαν εκμεταλλευτεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Πιο συγκεκριμένα, εκτός από την φαινομενική κίνηση του Ήλιου στον ουράνιο θόλο (ονομάζεται εκλειπτική) και των πλανητών γύρω από την Γη επί του μονοπατιού των ζωδιακών αστερισμών, υπάρχει και η ημερήσια περιστροφή της Γης γύρω από τον άξονα της. Πως όμως θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν αυτή την κίνηση;

Ως συνήθως η απλούστερη λύση είναι και η προτιμότερη. Διαίρεσαν την εικοσιτετράωρη περιστροφή της Γης σε επιμέρους τμήματα με βάση το χρόνο που χρειαζόταν ο Ήλιος να μετακινηθεί από τη θέση του στην ανατολή στο ζενίθ του μεσημέρι και έπειτα από το ζενίθ ως τη Δύση και έπειτα από ως την επόμενη ανατολή.

Τα τμήματα στα οποία διαιρέθηκε εκ νέου η ουράνια σφαίρα με βάση την περιστροφή της Γης πήραν αργότερα την γενική ονομασία «Οι Οίκοι». Έτσι, ενώ τα ζώδια προέκυψαν από την διαίρεση του ουράνιου μονοπατιού που ακολουθούν ο Ήλιος, η Σελήνη και οι υπόλοιποι πλανήτες, οι οίκοι είναι υποδιαιρέσεις που προκύπτουν από την περιστροφή της Γης γύρω από τον άξονα της.

Οι Γωνίες και το γεγονός της γέννησης

Χωρίς τη μορφή και τη δομή που προσφέρουν οι οίκοι οι αστρολόγοι δεν θα μπορούσαν να μιλήσουν για τη συμβολική τους σημασία πάνω στην Γη ή, πιο συγκεκριμένα, για τη συμβολική χροιά που αποκτούν οι πλανητικοί και ζωδιακοί συνδυασμοί για την προσωπικότητα του κάθε ατόμου. Γιατί δεν είναι παρά τη στιγμή της γέννησης που σχεδιάζονται (ή δημιουργούνται, για όσους προτιμούν αυτή την θεώρηση) οι γωνίες και οι οίκοι του ωροσκοπίου. Τη στιγμή της γέννησης το ουράνιο μοτίβο προσωποποιείται στην ανεξάρτητη προσωπικότητα που εισέρχεται στη σφαίρα της γήινης εμπειρίας.

Με τον όρο "Γωνίες του χάρτη" περιγράφονται τα τέσσερα σημαντικότερα σημεία του χάρτη: (1) ο Ωροσκόπος ή ανατέλλων σημείο ή ανατέλλουσα μοίρα (Ascendant, Ascending degree), (2) η Δύση ή δύουσα μοίρα (Descendant, Descending degree), (3) το Μεσουράνημα ή Ζενίθ (Midheaven ή στα λατινικά "Medium Coeli" που σημαίνει «Το μέσον του Ουρανού») και (4) το Ναδίρ (στα λατινικά "Imum Coeli" που σημαίνει «Το χαμηλό ή ναδίρ του Ουρανού»).

Σε αυτό το σημείο λίγη αστρονομία να βοηθήσει στην κατανόηση της καταγωγής του αστρολογικού προσανατολισμού. Ας υποθέσουμε πως ένας παρατηρητής στέκεται σε ένα σημείο της γης όπου μπορεί να παρατηρεί χωρίς εμπόδια τον ορίζοντα όπου και αν στρέψει το βλέμμα του. Κάθε στιγμή της ημέρας ένα ζωδιακός αστερισμός θα ανατέλλει στα ανατολικά και ο ακριβώς απέναντι του αστερισμός θα βρίσκεται στο αντιδιαμετρικό σημείο στα δυτικά.

Η μοίρα του ζωδίου που βρίσκεται προς την ανατολή μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή της παρατήρησης είναι ο ωροσκόπος και αντίστοιχα η αντιδιαμετρική μοίρα του ζωδίου που βρίσκεται προς την δύση είναι η δύουσα μοίρα. Αστρονομικά ο ωροσκόπος συμβολίζει το σημείο τομής της εκλειπτικής με τον ορίζοντα του παρατηρητή - είναι συνεπώς που το σημείο που από τη σκοπιά της παρατήρησής μας συναντιόνται ο Ουρανός και η Γη.

Αντίστοιχα κάθε στιγμή της ημέρας, ο παρατηρητής που στέκεται ακίνητος και παρατηρεί τον ουρανό, θα βλέπει ένα συγκεκριμένο ζωδιακό αστερισμό να βρίσκεται προς τον Βορρά, δηλαδή στην κορυφή της εκλειπτικής, σε σχέση πάντα με το σημείο παρατήρησης του. Η μοίρα του ζωδίου που βρίσκεται στην ευθεία παρατήρησης του είναι το Μεσουράνημα (MC) και η μοίρα του αντιδιαμετρικού ζωδίου που βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα παρατήρησης του συμβολίζει το Ναδίρ (IC).

Η ανατέλλουσα μοίρα (ωροσκόπος) και η δύουσα μοίρα σχηματίζουν τον Άξονα του ορίζοντα (horizon) ή τον Άξονα Ανατολής - Δύσης. Αντίστοιχα το Ζενίθ (MC) και το Ναδίρ (IC) σχηματίζουν τον Άξονα Βορρά - Νότου ή τον Άξονα του Μεσημβρινού (meridian). Αυτοί οι άξονες έχουν την ψυχολογική σημασία που έχουν και τα σημεία του ορίζοντα για έναν πραγματικό γεωγραφικό χάρτη: δίνουν την αίσθηση του προσανατολισμού στις βασικές εμπειρίες της ζωής.

Η τομή των δύο αυτών αξόνων διαιρούν το χάρτη σε τέσσερα Τεταρτημόρια και εξαιτίας της κλίσης του άξονα περιστροφής της Γης, είναι σπάνιο αυτά τα τέσσερα τεταρτημόρια να είναι ίσα σε μέγεθος. Πρακτικά το μέγεθος τους διαφέρει σε σχέση με το γεωγραφικό πλάτος και την εποχή της γέννησης.

Οι δώδεκα οίκοι με μια ματιά

Έχοντας δημιουργήσει τα τέσσερα θεμελιώδη σημεία προσανατολισμού σ' ένα χάρτη, το επόμενο βήμα είναι χωρίσουμε το κάθε τεταρτημόριο σε τρείς οίκους, ώστε να προκύψουν τελικά οι δώδεκα οίκοι. Αυτή η διαίρεση αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σημεία τριβής ανάμεσα στους αστρολόγους από καταβολής αυτής της αρχαίας τέχνης. Πρώτα απ' όλα γιατί να έχουμε 12 οίκους; Γιατί όχι περισσότερους; Γιατί όχι λιγότερους;

Καθώς οφείλουμε την αρχική επινόηση των δώδεκα οίκων στους Πυθαγόρειους φιλοσόφους, πρέπει να κατανοήσουμε την θέση που κατέχει αυτός ο αριθμός στη σχολή σκέψης τους. Σύμφωνα με τους Πυθαγόρειους η φύση όλων των πραγμάτων μπορεί να γίνει κατανοητή με όρους του ένα (μοναδικότητα), του δύο (πολικότητα), του τρία (τριπλότητα) και του τέσσερα (τετραπλότητα), όπου σ' αυτό το σύστημα ο κάθε αριθμός εκτός από αριθμητική άξια έχει και ποιοτική αξία, εκφράζει δηλαδή μια διαφορετική όψη της πραγματικότητας χωρίς να αναιρεί τις υπόλοιπες. Μάλιστα το άθροισμα αυτών των τεσσάρων αριθμών 1+2+3+4=10 ονομάζεται τετρακτύς και αποτελεί τον πυρήνα της φιλοσοφία των Πυθαγόρειων φιλοσόφων.

Ο αστρολογικός χάρτης είναι μια ακριβής απεικόνιση της Πυθαγόρειας φιλοσοφικής σκέψης καθώς εκφράζει ταυτόχρονα και την μοναδικότητα ή ολότητα (όλος ο χάρτης), την πολικότητα (έξι ζεύγη αντίθετων ζωδίων - έξι ζώδια θετικά ή ενεργητικά και έξι αρνητικά ή παθητικά), τις τριπλότητες (δηλαδή η διαίρεση των ζωδίων σε τέσσερις ομάδες των τριών ζωδίων η καθεμιά, που ονομάζονται στοιχεία) και τις τετραπλότητες (δηλαδή την διαίρεση των ζωδίων σε τρεις ομάδες των τεσσάρων ζωδίων η καθεμιά, που ονομάζονται ποιότητες). Αυτομάτως το δώδεκα καθίσταται ένας ισορροπημένος αριθμός καθώς η πολικότητα εμφανίζεται έξι φορές, οι ποιότητες από τέσσερις φορές και τα στοιχεία από τρεις φορές το καθένα.

Η τετρακτύς εκτός από την διαίρεση του χάρτη σε οίκους χρησιμοποιείται και για την εξαγωγή των κύριων όψεων του χάρτη: όπου στο ένα (ολότητα) αποδίδεται η σύνοδος, στο δύο (πολικότητα) η αντίθεση, στο τρία (τριπλότητα) το τρίγωνο και στο τέσσερα (τετραπλότητα) το τετράγωνο.

Ολοκληρώνοντας αυτή την πρώτη γνωριμία με τους οίκους του ωροσκοπίου, ας κοιτάξουμε περιληπτικά τι σχέση αναπτύσσουμε με τον κόσμο σε καθέναν απ' αυτούς (για μια πιο αναλυτική περιγραφή των θεμάτων που συναντούμε σε κάθε οίκο δες εδώ).