Η Πανσέληνος στους Ιχθύς είναι το πέμπτο από τα πέντε SuperMoons της χρονιάς. Σε κάθε super moon έχουμε μια νέα Σελήνη ή μια Πανσέληνο επειδή συμβαίνει πολύ κοντά στη Γη. Να θυμίσω ότι super moon ονομάζουμε κάθε νέα Σελήνη ή Πανσέληνο που γίνεται πολύ κοντά στο περίγειο της Σελήνης, δηλαδή στο σημείο της τροχιάς της Σελήνης που προσεγγίζει περισσότερο τη Γη.
Αυτή η Πανσέληνος φωτίζει το βάθος των σχέσεων, αποκαλύπτει την ουσία των γεγονότων, το μυστήριο της ζωής. Γιατί είμαι εδώ; Τι με ενώνει με τους άλλους; Για ποιο στόχο, για ποιο όνειρο, για ποιους χτυπάει η καρδιά μου; Τι ονειρεύομαι; Τι προσφέρω και τι μου προσφέρει ο κόσμος;
Διάκριση εναντίον Καθολικότητας, Τάξη εναντίον Χάους, Κριτική εναντίον Συμπάθειας, Τελειότητα εναντίον Όλου. Οι αντιθέσεις έχουν κοινά στοιχεία και σε αυτή την περίπτωση ο κοινός τόπος είναι η προσαρμοστικότητα και η διάθεση για υπηρεσία. Στην καλύτερη περίπτωση το ταλέντο της διάκρισης που διαθέτει η Παρθένος μαζί με την κριτική ικανότητά της όταν συνδυάζονται με την ταπεινότητα, τον αλτρουισμό και τη συμπόνια των Ιχθύων μπορούν να προσφέρουν ευγένεια και την ανάγκη να είμαστε χρήσιμοι. Η Παρθένος θέλει να είναι πρακτικά χρήσιμη στους άλλους, ενώ οι Ιχθύες διαθέτουν ανιδιοτέλεια, αυταπάρνηση και αφοσίωση. Μαζί εκλύουν σεμνότητα και καλοσύνη - αν και υπάρχει πάντα και η τάση για θυσία, για το ρόλο του μάρτυρα, του θύματος ή σε άλλες περιπτώσεις και του σωτήρα. Το να σώζεις κάποιον, ή να επιθυμείς να σε σώσουν, είναι ένα βασικό θέμα αυτής της αντίθεσης.
Η Παρθένος πιστεύει ότι αν εξετάσεις ένα πρόβλημα για πολύ και πετάξεις ό,τι είναι ξένο προς αυτό κι έπειτα συνθέσεις ό,τι μείνει βρίσκεις τη λύση, τη σωστή απάντηση. Οι Ιχθύες από την άλλη πλευρά δεν ενδιαφέρονται για τη σωστή απάντηση αλλά πιστεύουν στη σχετικότητα - με κάποιο τρόπο όλα μοιάζουν, όλα ενώνονται, όλα είναι ένα. Η Παρθένος ενδιαφέρεται για την εξέλιξη του εαυτού, των άλλων, της κοινωνίας. Οι Ιχθύες παραδίδονται στα πάντα και τους πάντες. Οι Ιχθύες πάνε με το κύμα. Οι Ιχθύες είναι το κύμα.
Ο Ήλιος στην Παρθένο, σε αντίθεση με τον Χείρωνα στους Ιχθύες και σε σύνοδο με τη Σελήνη, υπενθυμίζει ότι τα τραύματά μας πολλές φορές εμποδίζουν την αυτοέκφρασή μας, μας κάνουν να κρυβόμαστε και να φοβόμαστε την έκθεσή μας στους άλλους. Ποιο είναι το τραύμα σου; Ναι, όσο δύσκολο είναι να χωρίσουμε τον εαυτό μας από τα τραύματα, άλλο τόσο επίσης είναι δύσκολο να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας από την ίασή τους όταν τα συνειδητοποιούμε.
Επίσης, κατά την Πανσέληνο έχουμε και την αντίθεση της Αφροδίτης στην Παρθένο με τον Ποσειδώνα στους Ιχθύς. Εδώ χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί με τις σχέσεις μας. Ανεβάζοντας τον ξεχωριστό Άλλο στο βάθρο του θεού και προβάλλοντας πάνω του τις φαντασιώσεις μας, αυτό που θα θέλαμε να είναι αλλά δεν είναι, δεν του προσθέτουμε μόνο ένα δυσβάσταχτο βάρος αλλά βάζουμε και τον εαυτό μας στη δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίσουμε την απομυθοποίηση και την απογοήτευση. Ούτε ο ρόλος του θύματος, ή του σωτήρα, είναι οι κατάλληλοι για μια υγιή συντροφική σχέση.
Η Πανσέληνος στους Ιχθύς μάς θυμίζει ότι «ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος». Έχει και η ψυχή ανάγκη από τροφή, από όνειρα, από ευχαρίστηση, από ομορφιά, από αγάπη, από αισθήματα. Η ψυχή χαίρεται να βοηθάει, να προσφέρει, να ανοίγεται στους λιγότερο τυχερούς, να δίνει. Οι άνθρωποι είναι τρωτοί. Σήμερα που ο άνθρωπος είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά εχθρός του ανθρώπου, όχι μόνο επειδή συνεχίζει να παραδίδεται στη σφαγή των ομοίων του, αλλά επειδή πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται, δηλαδή το περιβάλλον, χρειάζεται να αντιληφθεί ότι άνθρωπος και φύση αποτελούν ένα Όλον. Ότι ο ένας επηρεάζει τον άλλο και ότι χωρίς κατανόηση και συμπάθεια δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι η αγάπη δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, ούτε διαφημιστικό σλόγκαν για να πουλάμε προϊόντα. Η αγάπη είναι Δράση. H αιωνιότητα της ψυχής είναι η δοτικότητά της.
