Πανσέληνος 16 Ιανουαρίου

13/01/2014

στις 25°58´ του Καρκίνου (06:53´)

Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο της ανθρώπινης ιστορίας που είναι ανάγκη να ξαναδούμε από πού ερχόμαστε, πού βρισκόμαστε και πού πάμε. Θέματα αυτής της περιόδου: Οικογένεια, Αισθήματα και η προστασία της Γης.

Το όνομά του ο Ιανουάριος το οφείλει στον Ιανό, που είναι ένας από τους παλαιότερους θεούς των Ρωμαίων. Ήταν ο θεός των ενάρξεων και των μεταβάσεων και απεικονίζονταν συνήθως σε σημεία διαβάσεων, όπως είναι οι θύρες, οι πύλες και οι γέφυρες. Ήταν παρών στη γέννηση, το γάμο και πιθανώς στο θάνατο, σε όλες δηλαδή τις μεταβάσεις της ανθρώπινης ζωής. Η λέξη έναρξη ούτως ή άλλως υπονοεί και τη μετάβαση από μια πρότερη κατάσταση ύπαρξης. Είχε δύο πρόσωπα, το ένα κοιτούσε το παρελθόν και το άλλο το μέλλον. Έτσι ο Ιανός και ο Ιανουάριος αποτελούν μια πύλη, μια πόρτα, μια γέφυρα. Οι ερωτήσεις που θέτει ο Ιανουάριος είναι: Πού θέλεις να περάσεις; Από πού; Με ποιους; Πώς;

Ο Αιγόκερως και ο κυβερνήτης του Κρόνος συνδέεται επίσης με τον Χρόνο και τις μεταβάσεις. Ο Κρόνος-Χρόνος, ή Μεγάλος Θεριστής, έχει επίσης συνδεθεί με τη γεωργία και το Νόμο του Κάρμα (ό,τι έσπειρες θα θερίσεις»), που είναι παρόμοιος με τον Τρίτο Νόμο του Νεύτωνα ο οποίος αναφέρει ότι «όταν εφαρμόζεται μια δύναμη πάνω σε ένα σώμα, υπάρχει πάντα μια ίση και αντίθετη αντίδραση από το σώμα». Η αρχή αυτή είναι γνωστή σαν νόμος της δράσης και αντίδρασης» – εάν μια μπάλα χτυπήσει σε έναν τοίχο με δύναμη 50 Νιούτον, ταυτόχρονα και ο τοίχος θα επάνω της μια ίση δύναμη.

Με τον Ήλιο στον Αιγόκερω και τη Σελήνη συμμετρικά απέναντί του, σε αντίθεση δηλαδή, έχουμε Ακαμψία εναντίον Ρευστότητας, Καριέρα εναντίον Οικογένειας, Δημόσια ζωή/ Προσωπική ζωή, Πατέρας/Μητέρα, Οικογένεια/Κράτος, Πειθαρχία/Ενδοτικότητα. Ο Καρκίνος είναι ευαίσθητος, υπεύθυνος και υποχωρητικός, ενώ ο Αιγόκερως έχει επίγνωση των ορίων που πρέπει να υπάρχουν στην οικογένεια και την κοινωνία, έχει αυτοσυγκράτηση και υπερασπίζει τους νόμους. Ο Καρκίνος λέει: «Σε αγαπάω γιατί είσαι δικός μου», ενώ ο Αιγόκερως λέει: «Σε αγαπάω αρκεί να ξέρεις τα όρια και να ακολουθείς τους κανόνες». Και ο Αιγόκερως και ο Καρκίνος εκτιμάνε το παρελθόν, τους προγόνους και τις ρίζες τους. Ο Αιγόκερως είναι το κράτος, ο Καρκίνος είναι η οικογένεια. Ουσιαστικά, τα αντίθετα είναι συμπληρωματικά. Χρειαζόμαστε ισορροπία ώστε η τραμπάλα να μη γέρνει κάπου υπερβολικά, γιατί τότε κινδυνεύουμε να πέσουμε από ψηλά.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι οι ψυχές έρχονταν από την Πύλη του Καρκίνου και έβγαιναν από την πύλη του Αιγόκερου. Είχαν δε και δύο διαφορετικές λέξεις για τις εποχές: «καιρός» όταν ήθελαν να μιλήσουν για την κυκλικότητα του χρόνου και χρόνος για τον εγκόσμιο γραμμική χρόνο. Η συγχρονικότητα –από το συν+χρόνος– συνδυάζει αυτές τις δύο διαστάσεις της πραγματικότητας που εκδηλώνεται σαν μια γεμάτη νόημα σύμπτωση και επιβεβαίωση ότι ευθυγραμμιζόμαστε με μια θεία τάξη. Ο Καρλ Γιουνγκ διατύπωσε την Αρχή της «Συγχρονικότητας», που συνδέει γεγονότα τα οποία δεν συνδέονται με κάποια φανερή σχέση αιτίας. Τι θα γινόταν άραγε αν η συγχρονικότητα ήταν ο κανόνας κι όχι ένα αλλόκοτο συμβάν; Αυτή η νέα Σελήνη μάς καλεί να βαθύνουμε τη σύνδεσή μας με τον ιερό χρόνο και την ιερότητα της εργασίας.

Ο Κρόνος, συνεχίζοντας την πορεία του στον Σκορπιό, τριγωνίζει κατά την Πανσέληνο τη Σελήνη στον Καρκίνο, δημιουργώντας μια ρεαλιστική άποψη για τον κόσμο και τη ζωή. Δίνει στον καθένα μας την υπομονή και τη δύναμη να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες. Το παρελθόν ασκεί τεράστια γοητεία, αλλά θυμήσου ότι δεν μπορείς να δώσεις παλιές απαντήσεις στις σημερινές σου ερωτήσεις.

Αυτή η Πανσέληνος φωτίζει σκοτεινές γωνίες της ψυχής μας. Μας αποκαλύπτει γιατί αναζητούμε από τους άλλους την άδεια να είμαστε ο εαυτός μας ή γιατί θέλουμε την επιδοκιμασία τους. Ο Αιγόκερως, ως το δέκατο ζώδιο στον αρχετυπικό ζωδιακό κύκλο της εξέλιξής μας, απεικονίζει την ανάπτυξη της εσωτερικευμένης αυθεντίας, μας λέει ότι είμαστε οι ίδιοι που ορίζουμε τη μοίρα μας και ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε ο τελικός κριτής της δράσης μας. Ο Νόμος του Κάρμα δεν σχετίζεται με την Τιμωρία, αλλά με το να συνειδητοποιήσουμε τον αναπότρεπτο συσχετισμό: ό,τι κάνουμε στον άλλο θα το υποστούμε κι εμείς.