Το μεσημέρι της Κυριακής, 13 Σεπτεμβρίου 2020 γίνεται η φετινή Νέα Σελήνη στην Παρθένο, στην 26η μοίρα του ζωδίου και με ωροσκόπο του χάρτη της στην 18η μοίρα του Τοξότη, για συντεταγμένες Αθήνας.
Το αρχέτυπο του ζωδίου της Παρθένου σχετίζεται με τις παρθένους γυναικείες φιγούρες που εμφανίζονται σε όλες τις μεγάλες θρησκείες και γονιμοποιούμενες από το πνεύμα, γεννούν ενσαρκωμένους θεούς. Σχετίζεται επίσης με τη μήτρα της φύσης που κυοφορεί όλες τις ζωντανές υπάρξεις και αργότερα τις θρέφει και τις προστατεύει. Στον νου μας συνήθως συγχέουμε την ύπαρξη και την ζωντάνια μας με το σώμα μας, όμως δίνοντας λίγη παραπάνω προσοχή, είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς πως το σώμα κινητοποιείται κι επηρεάζεται από τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, από το περιβάλλον μας και τις διαθέσεις και αντιδράσεις των γύρω μας, όπως κι από αυτό που ονομάζουμε «την περιρρέουσα ατμόσφαιρα». Ζωογονείται δε κι εμψυχώνεται από έναν θεωρητικά πολύ γνωστό παράγοντα, αυτόν της ψυχής, ανώτερου εαυτού, Εγώ, ατομικότητας ή ενέργειας, όπως θέλει ο καθένας να τον ονομάσει. Στην πράξη πρόκειται βέβαια για μία μάλλον άγνωστη κι άψαυστη ποιότητα.
Το αρχέτυπο της Νέας Σελήνης σχετίζεται επίσης με τις ενάρξεις, την πρώτη κίνηση της ζωής, το ξεκίνημα ενός κύκλου ύπαρξης. Στην Νέα Σελήνη της Παρθένου θα μπορούσε ίσως να μιλήσει κανείς για την στιγμή που μια ιδέα, μια δραστηριότητα, η εξερεύνηση κάποιου σχετικά νέου αντικειμένου, ίσως και ένας σχετικά νέος τρόπος σκέψης ή συμπεριφοράς αρχίζει και παίρνει συγκεκριμένη μορφή και αποκτά δική του δυναμική. Αρχίζει να διαχωρίζεται ή να γίνεται διακριτός από τις συνθήκες που συνέβαλαν ή απαίτησαν τη δημιουργία του. Ίσως είναι μια περίοδος εκπλήξεων, θετικών κι αρνητικών, όπου αυτό που καθένας επεδίωξε, προετοίμασε ή εισήγε στη ζωή του και τον εαυτό του, αρχίζει να παίρνει αναπάντεχη τροπή και να έχει μη-αναμενόμενα αποτελέσματα ή απαιτήσεις κι ανάγκες.
Στον καθένα έχει συμβεί να εμπλακεί οικειοθελώς και εκούσια, ακόμη και με ενθουσιασμό, σε κάτι και σε κάποιο σημείο να αρχίσει να συνειδητοποιεί πως αυτό το «κάτι» εξελίσσεται με τρόπο που τον υπερβαίνει. Μπορεί η συνειδητοποίηση ή η υποψία αυτή να είναι ευχάριστη ή δυσάρεστη, σίγουρα όμως έχει ένα αρχικό σάστισμα που οδηγεί είτε σε προσπάθεια να καταστείλει κανείς αυτό που ξεκίνησε ή να δώσει μεγαλύτερη προσοχή, προσπάθεια, χρόνο για να συμβαδίσει με τις άρτι εμφανισθείσες απαιτήσεις. Η συγκεκριμένη Νέα Σελήνη χρωματίζεται ιδιαίτερα από αυτή τη διαδικασία και για τον συγκεκριμένο τόπο και χώρο μας, εστιάζεται σε θέματα αυτοανάπτυξης, επαγγελματικής, προσωπικής, μορφωτικής, σε θέματα μάθησης και διερεύνησης νέων ιδεολογιών, τρόπων σκέψης και συμπεριφοράς. Εστιάζεται ακόμη σε ζητήματα που αφορούν τον Νόμο και τους κοινωνικούς κανόνες, στις ατομικές ή συλλογικές πεποιθήσεις που διαμορφώνουν το πλαίσιο της συμπεριφοράς μας.
Η φράση «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος» μού έρχεται κατά νου στη συγκεκριμένη περίσταση. Φαίνεται πως οι επιδιώξεις ή οι ιδέες και τα κίνητρα που δημιουργούν αυτό το «κάτι» που κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα χρωματίστηκαν κυρίως από την έννοια του προσωπικού συμφέροντος και της συγκέντρωσης μεγαλύτερης δύναμης και συνεπώς ελέγχου επάνω σε αυτό που σε κάθε εξίσωση, αποτελεί τον Άλλο. Αυτός ο Άλλος μπορεί να είναι άτομο ή μια ομάδα ατόμων, ένα επαγγελματικό ή εκπαιδευτικό αντικείμενο, ένας τρόπος κοινωνικής σχέσης ή συμπεριφοράς. Δηλαδή φαίνεται ότι όντως κυνηγήσαμε κι επιδιώξαμε, υπομονετικά και ενδεχομένως με αυταπάρνηση κι αφοσίωση, ίσως και κατόπιν αρκετής σκέψης και ζυγίσματος, κάποια μεγαλύτερα και περιεκτικότερα πράγματα. Και σίγουρα προέκυψαν στη διαδικασία αυτή ωραίες ιδέες και σχέσεις, εγχειρήματα και ανάπτυξη, εκεί που κατευθύναμε αυτή την προσπάθεια.
Εμείς όλα αυτά τα κάναμε με σκοπό να βελτιώσουμε τη θέση μας και την κατάστασή μας, έστω και μόνο στα μάτια του ίδιου του εαυτού μας. Όμως το πράγμα δεν μένει μέσα στα όρια που αυστηρά του ορίσαμε, έστω κι αν τα ορίσαμε με όλη την καλοσύνη, ικανότητα, ευφυΐα και αυταπάρνηση που μπορεί να έχουμε, αν και πιο συχνά απλώς με κίνητρο να προχωρήσουμε, αλλά να μην ταρακουνηθούμε κιόλας, να αλλάξουμε, αλλά να διατηρήσουμε και τα κεκτημένα μας. Η έκπληξη των ημερών έγκειται ακριβώς στον αστάθμητο παράγοντα, την άγνωστη ποιότητα που ήταν εκεί από την αρχή. Την έξτρα πρωτοβουλία, την προσθήκη, την ιδέα ή το άτομο ή την υποστήριξη ή την σύμπραξη που εμφανίστηκε στην πορεία και παρ' ότι δεν την είχαμε σχεδιάσει, θεωρήσαμε πως ήταν καλό (και ήταν) να την αφήσουμε να ενσωματωθεί στο δικό μας σχέδιο.
Έτσι τώρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι που ίσως μοιάζει με αυτό που επιδιώξαμε, όμως είναι και τελείως διαφορετικό. Μάλλον δε, δεν θα περιοριστεί στο να μας δοξάσει και να μας βελτιώσει, αλλά θα αιτηθεί περισσότερα από όσα είχαμε σκοπό να του δώσουμε ή αν μας ωφελήσει τελικά, το όφελος θα είναι διαφορετικό από ό,τι πιστεύαμε.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία, ο σκοπός είναι να οδηγηθούμε σε κάποιες συνειδητοποιήσεις. Ίσως η σημαντικότερη είναι πως δεν είμαστε ξέχωροι, ούτε ανώτεροι όσα κι αν μάθουμε, κάνουμε ή θεσμοθετήσουμε. Για να ανταπεξέρθουμε στις ευθύνες του «περισσότερου» και «μεγαλύτερου» που επιδιώξαμε, αντιλαμβανόμαστε πως χρειαζόμαστε απαραίτητα τη σύμπραξη αυτών τους οποίους θελήσαμε να διδάξουμε, να ωφελήσουμε, να εντυπωσιάσουμε, να ελέγξουμε, να οργανώσουμε, να χρησιμοποιήσουμε, να ξεπεράσουμε. Δηλαδή γίνεται σαφές πως ο προστάτης, αρχηγός, οργανωτής, ο καλύτερος του χωριού βρε αδερφέ, η θέση της ανωτερότητας που κυνηγήσαμε (είπαμε, και με τις καλύτερες των προθέσεων ακόμη), μας ανοίγει σε πεδία που δεν είχαμε φανταστεί. Σε αυτά, η μόνη ασφάλεια και βεβαιότητα βρίσκεται στον Άλλο και συγκεκριμένα στην εξίσωσή μας με αυτόν και στο γνήσιο νοιάξιμο και ευγνωμοσύνη για την παρουσία του.
Έχει πάντα ενδιαφέρον όταν κανείς ξεκινά να «σώσει», να «οργανώσει», να «διδάξει», να «ξεπεράσει», να «βελτιώσει» και συνειδητοποιεί πως στη πορεία σώζεται, οργανώνεται, διδάσκεται, ξεπερνιέται και βελτιώνεται χάρη σ' αυτό που νόμιζε πως τον χρειάζεται. Τελικά, για αυτή τη Νέα Σελήνη στην Παρθένο, μπράβο μας για όποια νέα προσπάθεια κάναμε, σε οποιοδήποτε επίπεδο. Τώρα που δίνει τα πρώτα σημεία ζωής, είναι η ευκαιρία μας να αντιληφθούμε πως όποια ιδιότητα κι αν επιδιώκουμε μέσα από αυτή, είναι απλά μια ιδιότητα.
Για να συνεχίσουμε με ασφάλεια, καλό είναι να αποδεχτούμε ότι χρειαζόμαστε εξίσου τον Άλλο, αυτό που θελήσαμε να ξεπεράσουμε ή να οδηγήσουμε. Το παιχνίδι είναι ομαδικό και όλοι οι παίκτες έχουν τον ρόλο τους. Καθένας συμμετέχει βάσει της ικανότητας και όχι της φιλοδοξίας του και όλοι, χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο.
