Ο Ωροσκόπος είναι η προσωπικότητα που υιοθετούμε στην κοινωνική μας ζωή, το όχημα που χρησιμοποιούμε όταν σχετιζόμαστε, η προσωπική μας οπτική, ο τρόπος που συνδεόμαστε, η στολή που φοράμε όταν ερχόμαστε σε επαφή με τους άλλους βγαίνοντας από το σπίτι μας, η μάσκα μας με λίγα λόγια. Ωροσκόπος είναι η βιτρίνα του μαγαζιού που εκθέτει ό,τι καλύτερο διαθέτουμε, ώστε να δελεάσουμε τον πελάτη να περάσει το κατώφλι. Είναι αυτό που βλέπουν οι άλλοι όταν μας συναντάνε για πρώτη φορά. Η πρώτη εντύπωση που δίνουμε.
Το Χόλιγουντ στις μέρες της μεγάλης του ακμής, στις δεκαετίες του 1930 και 1940, είχε καταλόγους με ηθοποιούς που περιείχαν τον Ωροσκόπο τους. Εάν ήθελαν έναν ωραίο άντρα, χωρίς πολύ φωτιά στο χάρτη του, διάλεγαν τον Ρόμπερτ Τέιλορ. Εάν ήθελαν έναν Ζυγό ωροσκόπο, κουλ και αποστασιοποιημένο, διάλεγαν την Γκρέις Κέλι. Παρόλο που είχε πολλούς πλανήτες στον Σκορπιό, προτιμούσαν τον ωροσκόπο-μάσκα της κι ό,τι πρόβαλλε αυτή. Εάν ήθελαν Ταύρο μπορούσαν να διαλέξουν ανάμεσα στον Μπιγκ Κρόσμπι, τον Πέρι Κόμο, τον Γκάρι Κούπερ ή τον Χένρι Φόντα – άνετους, κομψούς, αργούς. Έτσι η βιομηχανία του κινηματογράφου, που παράγει ψευδαισθήσεις, είχε σαν βασικό συστατικό του τις μάσκες και ανθρώπους που οι μάσκες τους ήταν τόσο αρχετυπικές που δημιουργούσαν σταρ χωρίς πολλοί από αυτούς να μην είναι καν ηθοποιοί. Όπως η Μέριλιν Μονρόε, με ωροσκόπο Λέοντα και τον Ποσειδώνα φυσικά δίπλα στον ωροσκόπο της.
