Οι ενέργειες της φετινής Πανσέληνου στον Σκορπιό, την Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019, μοιάζουν με ένα κομμάτι χρυσάφι που είναι τυλιγμένο σε λερωμένη λαδόκολλα. Σε πρώτη ανάλυση αναστατώνουν οικονομικά με κέρδη, απώλειες και διαπραγματεύσεις που φαίνεται να μην έχουν τέλος, ανάβουν τα αίματα ερωτικά με πάθη, κτητικότητα και τα φορτία που ο καθένας μας κουβαλάει από τα παλιά, τσιγκλάνε τη φωνή που λέει «κι εγώ; εγώ τίποτα;» μέσα μας και σπεύδει να ανακατώσει τα πράγματα παρασκηνιακά για να γύρει την πλάστιγγα προς το μέρος μας. Μας τρίβουν στη μούρη τη σχετική μας ατέλεια, ανεπάρκεια, ανοργανωσιά. Μας κάνουν να φαινόμαστε πολύ λίγοι.
Σε δεύτερη όμως ανάλυση είναι η χαρά του έρωτα που σου επιτρέπει να ζήσεις ολόκληρες καταστάσεις κι ας γίνει ό,τι είναι να γίνει, γιατί απλά αξίζει. Είναι οι πολύτιμες στιγμές με τα παιδιά μας που μας επιτρέπουν να βάλουμε στην άκρη αυτό που θέλουμε να τους επιβάλλουμε και να τα αγκαλιάσουμε τρυφερά αποδεχόμενοι απόλυτα αυτό που είναι. Είναι ο ενθουσιασμός όταν διαπραγματευόμαστε πώς θα υλοποιήσουμε μία ιδέα μας που υπερβαίνει την κουβέντα του ποιος θα κερδίσει τι, γιατί το να βγει καλύτερη η ιδέα και να βάλει ο καθένας τα δυνατά του, είναι −απλά− σημαντικότερο. Είναι η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας που στις πιο θολές μας στιγμές λέει «μεγάλε, σκούρα τα πράγματα, αλλά κάπως θα τη βγάλεις». Είναι η διασκέδαση που φέρνει το γέλιο που μας κάνει να αισθανόμαστε ζωντανοί, επιθυμητοί, πολύτιμοι, μεγάλοι.
Αυτή είναι η ενέργεια της Πανσελήνου της Τρίτης, με ωροσκόπο του χάρτη της στην 15η μοίρα του Κριού με συντεταγμένες Αθήνας. Μπορεί καθένας μας να συνδεθεί μαζί της ακολουθώντας την βαθιά του επιθυμία να συντηρήσει και να θρέψει τις σχέσεις του, να πολεμήσει για να είναι όμορφες, να τις απολαύσει μέχρι το μεδούλι. Αυτό συνεπάγεται ότι αποφεύγουμε τους αποκλεισμούς, το «αυτό γίνεται, αλλά αυτό όχι», το «έτσι μου κάνεις, αλλά αλλιώς όχι», το «μέχρι εδώ μπορώ, αλλά παρακάτω φοβάμαι». Θέλει μεγαλύτερη πίστη στον εαυτό μας και μια καλή γνώση για το ποιές είναι οι δυνατότητες μας, η ιστορία των ημερών. Στην συνέχεια θέλει την δύναμη να βάλουμε τον εαυτό μας να φερθεί όπως ξέρουμε ότι μπορεί.
Κανείς δεν ξέρει καλύτερα από εμάς το για τί είμαστε ικανοί. Τα συμβούλια και τα διαβούλια για να διαφυλάξουμε το έχειν μας, οι συναισθηματικοί χειρισμοί για να βγούμε από πάνω στον έρωτα, οι συμβιβασμοί για να κάνουμε όπως-όπως τη δουλίτσα μας, αυτές τις ημέρες δεν λένε. Αυτό που λέει είναι να αφεθούμε σε αυτό που ξέρουμε ότι είμαστε και να κάνουμε παιχνίδι από εκεί.
Αν αυτό το εσωτερικό παιδί υπάρχει, αυτές τις ημέρες ας βγει με όλον του τον ενθουσιασμό να εξερευνήσει το άγνωστο, το θαυμαστό, το δυνατό σε όλο το φάσμα των στενών σχέσεων και δράσεων της ζωής μας. Ο ενήλικας που συνήθως είμαστε, ας βρει την μεγαλοσύνη του και την δύναμή του. Ας είμαστε έτοιμοι να σκίσουμε τον εαυτό μας και τις συνθήκες, όπως θα 'κανε κάθε γονιός, για να κάνουμε πραγματικότητα αυτό που το εσωτερικό μας παιδί, με την αγνότητα, τα μάτια για το θαυμάσιο, τη γενναιοδωρία του, επιθυμεί διακαώς να ζήσει.
