Ο Καρκίνος, που συμβολίζεται από τη Σελήνη, έχει τους ρυθμούς της, τον κυματισμό της, τη συνεχή ροή της – αυξάνεται, μειώνεται, ολοκληρώνεται, εξαφανίζεται. Έτσι ένας Καρκίνος μπορεί να είναι κοινωνικός, γενναιόδωρος, αξιαγάπητος, πληθωρικός κι ύστερα να απομονώνεται, να μην επιθυμεί τίποτα άλλο από το να μείνει στο σπίτι του χωρίς να θέλει να δει κανέναν, να είναι ευερέθιστος και δύστροπος. Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο να περνάει από την μία στην άλλη κατάσταση πολύ γρήγορα ή να μένει για καιρό στο ένα από τα δύο άκρα.
Ναι, οι Καρκίνοι (είτε άντρες είτε γυναίκες) είναι μεγαλειώδεις Μητέρες που δεν θα αφήσουν κανένα να πειράξει ούτε τρίχα από τα μαλλιά των αγαπημένων τους. Κι όμως, αυτοί οι συναισθηματικοί δοτικοί, αυτοί που είναι έτοιμοι να θυσιαστούν σε εποχές κρίσης, που μπορούν να δώσουν την μπουκιά από το στόμα τους σε αυτούς που την έχουν περισσότερο ανάγκη, είναι οι ίδιοι που μπορούν να γίνουν υποδειγματικοί συναισθηματικοί εκβιαστές: «Αν δεν φας από το φαΐ μου/ αν δεν έρθεις μαζί μου/ αν δεν με πάρεις τηλέφωνο/ αν δεν… τότε δεν μ’ αγαπάς».
Φυσικά και ένας Καρκίνος υποδέχεται τους ανθρώπους με ανοιχτές αγκαλιές, αλλά είναι γνωστό ότι μετά από λίγο τους συμπεριφέρονται σαν να είναι κατά σύρροή δολοφόνοι ή ακρίδες μέχρι να «αποδείξουν» τους εαυτούς τους κι ένας θεός ξέρει από ποιες δοκιμασίες, ποιες τελετές, ποιες θάλασσες και ποια βουνά πρέπει να περάσουν για να γίνουν «οικογένεια» και να αποκτήσουν το δικαίωμα να ανοίγουν ελεύθερα το ψυγείο στο σπίτι τους.
