Όταν κάθεσαι στην ουρά της τράπεζας, ή όταν περιμένεις να περάσεις την ασφάλεια του αεροδρομίου η ζωή μπορεί να φαίνεται απίστευτα μεγάλη. Στην πραγματικότητα όμως η ζωή είναι απίστευτα σύντομη - όσο μεγαλώνεις το καταλαβαίνεις καλύτερα - και όσο περισσότερο απομακρύνεσαι από το αληθινό Πάθος σου τώρα τόσο περισσότερο θα μετανιώσεις αργότερα - για την ακρίβεια γρηγορότερα απ΄ όσο φαντάζεσαι.
Εδώ και καιρό συνειδητοποιείς ότι στο τέλος της ημέρας μόνο στον εαυτό σου πρέπει να δώσεις λογαριασμό κι αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να παραπονεθείς σε κανένα για τη ζωή σου. Όσο κι αν σε ενδιαφέρει ο κόσμος και η αναγνώριση της κοινωνίας θα πρέπει να κάνεις αυτό που θέλει η ψυχή σου. Αν το κάνεις ήδη φούντωσε τη φωτιά, αν δεν το κάνεις σού δίνεται η ευκαιρία για επανεκκίνηση, ή για νέο ξεκίνημα.
Σίγουρα υπάρχει πάντα το ενοίκιο, ή κάποια δόση να πληρώσεις αλλά θα πρέπει να καταλάβεις ότι πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει Νόημα και Δημιουργικότητα στη ζωή σου. Κάτι που να υπερβαίνει τις ανάγκες και την επιβίωση και που να μπορείς να δοθείς σε αυτό. Υ.Γ. Γινόμαστε ο εαυτός μας όταν ταυτιζόμαστε με το προσωπικό μας φως. Τι σε κάνει να ακτινοβολείς λοιπόν;